تو گرگ جامه دري ! شعری از كاوه آهنگر
• دسته: درباره سروشکاوه آهنگر
تو گرگ جامه دري ! كاوه آهنگر – اسفند 1389
بزن كه تيغِ تو هشيارتر كند ما را نهيبِ زخمِ تو از شب خبركند ما را
بزن كه خنجرِ مسمومِ كينه آلودت چو نوشدارويِ غيرت اثر كند ما را
بزن كه جورِ تو هرچند بيش مي پايد به سانِ بذرِ جنون بارور كند ما را
چنين كه سبز تر از صد بهار مي باليم خزانِ حيله ي تو كي گذر كند ما را ؟
چو سرو هاي روان در هجومِ توفانيم اثر چه زخمه ي تير و تبر كند ما را ؟
وضو به خون شقايق گرفته ايم و رواست زمانه قبله ي كيشي دگر كند ما را
به سان ابر ، چنان عقده بارِ اعصاريم كه نيشِ صاعقه اي شعله ور كند ما را
زمين به بارقه ي ناممان خورد سوگند زمان به حنجره ي زخم سر كند ما را
به موجِ خيزشِ ما از خسي خلل نرسد اگرچه جورِ تو خون در جگر كند ما را
به كور سوي تو ما را دگر نيازي نيست كه روشنانِ حقيقت سحر كند ما را
گمان چه برده اي اي فتنه گر كه كينه ي تو به قدرِ قطره ي خوني هدر كند ما را ؟
به تير بسته اي انديشه را بدين اميد كه تيرِ خامِ تو بي بال و پر كند ما را ؟
سگانِ بيشه ي تو كور خوانده اند اما كه خشك ذوقيِ تو بي هنر كند ما را
به شانه هاي غروزت ببين كه اژدرها چه ناشيانه هراسان نظر كند ما را
طعامِ مغزِ جوانت اگر به كام رواست چه غم كه كاوه ي پيكارگر كند ما را
بگير ! حبس تو آزادي شرافت ماست ببند ! بند تو آزاده تر كند ما را
ببند ! نعلِ هوس باژگونه مي بندي كمر به كينِ تو مرد خطر كند ما را
چه غم كه جهلِ مركب مباح پنداري كه درك لاغر تو فربه تر كند ما را
ببين به نامِ خدا تيغ مي كشي بر خلق خدا ولي ز تنِ خود سپر كند ما را
تو گرگ جامه دري پوزه ات به جان نرسد مگر كه زوزه ي سرد تو كر كند ما را
به مكر منكرِ مايي ولي لهيبِ شرف چون آتش از بنِ انكار بر كند ما را
ز طاقِ برجِ ولايت تو را به زير كشيم اگر كه قهر تو زير و زبر كند ما را
