چكيده
سروش، قرآن را بشري معرفي كرده و كوشيده است با نسبت دادن اين نظريه به معتزله، براي نظريه خود در كلام اسلامي، خاستگاهي معرفي كند. وي مدعي است كه باور معتزله به حادث بودن قرآن، به بشري و خطاپذير بودن آن اشاره دارد. هدف اين نوشتار، بررسي اين مدعاست كه آيا نظريه معتزله درباره خلق قرآن، به نظريه سروش درباره بشري بودن قرآن اشاره دارد؟ در اين مقاله، با مراجعه به آثار معتزله، منابع معتبر كلامي و آثار سروش، اطلاعات لازم گردآوري شده سپس، با روش توصيفي ـ تحليلي نظريات معتزله و سروش دربارة قرآن تبيين شده و خاستگاه، مباني، ادله و لوازم نظريات آنها ارائه و مورد نقد و بررسي تطبيقي قرار گرفته است. نتيجه اين پژوهش اين است كه ديدگاه سروش با ديدگاه معتزله درباره قرآن از جهات مختلف در تضاد ميباشد. بر خلاف نظر سروش، معتزليان، خداوند متعال را خالق بدون واسطه قرآن دانسته و بشري بودن آن را مردود ميدانند.
كليد واژهها: قرآن، مخلوق، بشري، معتزله و سروش.